Budowanie odporności u dziecka to naturalny proces, który warto wspierać. Dzięki lepszej odporności dziecko mniej choruje, a jego organizm w razie konieczności skuteczniej radzi sobie z drobnoustrojami chorobotwórczymi. W jaki sposób możemy wspomagać naturalną odporność dziecka?
Czym jest odporność?
Przez odporność organizmu rozumiemy naturalną reakcję ludzkiego ciała na obecność drobnoustrojów chorobotwórczych, czyli np. bakterii lub wirusów. W przypadku dzieci odporność zaczyna kształtować się już w okresie płodowym – już w drugim miesiącu ciąży w krwi płodu pojawiają się limfocyty (białe krwinki), a także rozpoczyna się rozwój grasicy i śledziony. W tym czasie pierwsze bakterie probiotyczne zaczynają kolonizować wykształcający się układ pokarmowy.
Co wpływa na odporność dziecka?
W związku z powyższym odporność młodego człowieka wynika z prawidłowego rozwoju już w okresie płodowym. Co za tym idzie, niezwykle ważna jest dieta matki, która powinna zawierać:
- witaminy A, C, E oraz D,
- kwas foliowy,
- wielonienasycone długołańcuchowe kwasy tłuszczowe (głównie DHA),
- selen, cynk, żelazo.
W przypadku noworodków niezwykle ważna w kontekście odporności jest tzw. siara, czyli pierwsze mleko z piersi matki. Zawiera ono wszystkie niezbędne składniki odżywcze, a także liczne substancje o działaniu immunomodulującym (czyli pobudzającym układ odpornościowy), które chronią dziecko przed chorobami i infekcjami. Substancje te są dostarczane w trakcie regularnego karmienia, przy czym kluczowy jest okres pierwszych 6 miesięcy, który przynosi korzyści zdrowotne dla dziecka, utrzymujące się lata po zakończeniu karmienia.
Innym aspektem odporności jest obecność bakterii probiotycznych, która ma znaczenie w rozwoju i dojrzewaniu GALT (gut-associated lymphoid tissue, tkanki limfatycznej w obrębie przewodu pokarmowego) poprzez wpływ na liczebność i rozmieszczenie komórek odpornościowych oraz na odpowiedź immunologiczną. Zadaniem bakterii probiotycznych jest m.in. ograniczanie liczby niepożądanych drobnoustrojów. Ponadto bakterie probiotyczne mają zdolność do wytwarzania bakteriocyn (czyli substancji zdolnych do zahamowania wzrostu drobnoustrojów) działających niszcząco i mogą wpływać na szczelność bariery jelitowej.
Zobacz też:
Probiotyki dla dzieci – jaki wybrać i w jakich sytuacjach się je stosuje?
Jak probiotyki mogą wspierać odporność?
trilac® plus forte
Suplement trilac® plus forte jest dostępny w postaci wygodnych do podania dziecku kropli. Każde 5 kropli zawiera aż 5 mld liofilizowanych, żywych szczepów bakterii probiotycznych: Lacticaseibacillus rhamnosus GG ATCC 53103, Bifidobacterium animalis ssp. lactis BLC1, Lactobacillus acidophilus LA3 oraz Lactobacillus delbrueckii ssp. bulgaricus SP96.
trilac® plus forte jest suplementem diety przeznaczonym dla dorosłych, dzieci i niemowląt po 1. miesiącu życia. trilac® plus może być stosowany:
- w trakcie antybiotykoterapii i po jej zakończeniu, w celu przywrócenia składu mikroflory przewodu pokarmowego,
- jako wsparcie organizmu na każdym etapie jego rozwoju,
- w celu utrzymania prawidłowej flory bakteryjnej jelit,
- w stanach obniżonej odporności.
Zalecane dzienne spożycie trilac® plus forte
Zalecane dzienne spożycie suplementu diety trilac® plus forte to 5 kropli (dla niemowląt powyżej 1 miesiąca życia, dzieci i dorosłych). Przed użyciem energicznie wstrząsnąć. Można spożywać bezpośrednio lub dodać krople do niewielkiej ilości letniego płynu (przegotowanej wody, mleka lub jogurtu), a następnie podać do wypicia. W przypadku stosowania antybiotykoterapii stosować co najmniej 2 godziny przed lub po podaniu antybiotyku. Zalecana porcja do spożycia w ciągu dnia (5 kropli) zawiera 5 miliardów żywych bakterii probiotycznych. Po otwarciu opakowania, produkt należy przechowywać w lodówce i zużyć w ciągu 30 dni.
Bibliografia:
- Tokarz-Deptuła B., Deptuła W., Probiotyki, a układ odpornościowy przewodu pokarmowego ssaków, “Postępy mikrobiologii”, 2017, 56, 2, 157–162.
- Kościej A., Skotnicka-Graca U., Ozga I., Rola wybranych czynników żywieniowych w kształtowaniu odporności dzieci, “Problemy Higieny i Epidemiologii” 2017, 98(2): 110-117.
